Ras's Blog

การท่องเที่ยวอเมริกาใต้ในครั้งนี้ สรุปแล้วเราก็โดนใจกันอยู่หลายที่ ถ้าให้นับเป็นไฮไลท์เลยก็ต้องเป็น
1. มาชูปิกชู เปรู อารยธรรมโบราณแต่น้อยกว่าที่คิดเยอะ ถึงอย่างไรก็สวยค่ะ ถ้ามีโอกาสขอให้ไปค้างคืนที่เมืองแถวมาชูปิกชู เพื่อจะได้ขึ้นมาชูปิกชูส่วนที่เป็นภูเขาสูงที่เปิดให้เข้าชมตั้งแต่เช้า และต้องกลับลงมาไม่เกิน 9 โมงเช้า อันนี้ข้อมูลจากไกด์ แต่เห็นว่า จริงๆ แล้วมีเป็นรอบๆ ทั้งรอบเช้า รอบเย็น ยังไงลองหาข้อมูลกันดูนะคะ

2. ทะเลเกลือ แห่ง Uyuni ประเทศโบลิเวีย กับความขาวของทะเลเกลือสุดลูกหูลูกตา ทั้งในแบบที่แห้งสนิทและแบบมีน้ำสะท้อน สวยเกินคำบรรยายจริงๆ ภาพวิวก็ออกมางามตัดกับสีฟ้า จะใส่ Subject เพิ่มความน่าสนใจและสนองนายแบบนางแบบก็ได้อีก แถมยังได้ชมท้องฟ้ายามค่ำคืนที่สวย ใส ดาวเต็มฟ้า จนเห็นเป็นทางช้างเผือกได้อีก ยังมีลากูนทั้งใหญ่ทัั้งเล็ก หลากหลายสี แถมยังเต็มไปด้วยสารพิษต่างๆ แต่เจ้าฟลามิงโก้กลับยืนกินยืนดื่มน้ำกันได้อย่างหน้าตาเฉย ทั้งยังมีการแช่น้ำร้อนท่ามกลางฟลามิงโก้ ณ ความสูงกว่า 4000 เมตรอีกต่างหาก อะไรมันจะหลากหลายขนาดนั้นจ๊ะ โบลิเวีย

3. ปาตาโกเนีย ขอพูดแบบเหมารวม ในที่นี้ได้ทั้งฝั่งชิลีและอาร์เจนติน่า แต่แอบติดใจเมืองฝั่งชิลิมากกว่านะ เพราะน่ารัก สงบ ต้นไม้ที่เอนถาวรเพราะแรงลม และการสัมผัสกับกระแสลมแรงบริเวณน้ำตกในอุทยานหุบเขาไพลิน Torres del Paine และเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ที่อยู่กันในธรรมชาติจริงๆ ให้เราแอบยืนมอง แอบถ่ายรูปกัน

4. แต่ถ้าอยู่ใกล้กับธารน้ำแข็ง ต้องที่นี่ธารน้ำแข็ง Moreno ในฝั่งอาร์เจนติน่ากับประสบการณ์การเดินบนธารน้ำแข็งกว่าชั่วโมงท่ามกลางอากาศที่ไม่หนาวอย่างที่คิด แต่ก็อย่าประมาท เจอฝนขึ้นมาปุ๊บ ยะเยือกในทันที น้ำแข็งสีขาวบ้าง สีฟ้าเข้มบ้าง แอบเห็นธารน้ำยังไหลอยู่ด้านใต้ เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ไม่รู้ลืมเลยจริงๆ

5. น้ำตกอีกัวซู สัมผัสกับบรรยากาศของน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในโลกจาก  มุมมอง ทั้ง บราซิลและอาร์เจนติน่า ที่เหมือนแข่งกันอยู่ในทีเช่นกันว่า ใครจะดึงดูด หากิจกรรมต่างๆ ไม่ให้ซ้ำกัน มาเรียกลูกค้าได้ ในแง่กิจกรรม เราขอยกให้ล่องเรือเข้าหาน้ำตกเป็นที่หนึ่งเลยจ้า แม้ว่าการเดินเข้าไปด้วยตัวเองในแถบบราซิลก็ฟินดีก็ตาม แต่เห็นมีโรยตัวด้วยนะ อยากลองเช่นกัน

หมายเหตุ ไม่ได้เรียงลำดับตามความชอบนะ แค่เอ่ยไล่ตามประเทศเท่านั้น เพราะถ้าถามว่าชอบที่ไหนที่สุด ก็ยังก้ำกึ่งอยู่ แต่ที่แปลกตาที่สุด ก็ต้องเป็น Uyuni นั่นแล

สังเกตได้ว่า เราไปที่หนึ่งแบบจาก 2 มุมมองหลายที่มากกก และมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยอีกบ้าง ก็เล่าเท่าที่นึกได้กันนะ
– ทะเลสาบติติกากา เยี่ยมเยือนทั้งฝั่งเปรูและโบลิเวีย สะกดไม่เหมือนกันด้วยนะ Titikaka, Peru ส่วน Titicaca, Bolivia จ้า ของเปรู เกาะอูรอสดูจะเรียกลูกค้าได้ดีกว่านะ แม้เกาะราชันย์ก็น่าสนใจก็ตาม คิดเล่นๆ คือ เราสามารถล่องเรือในทะเลสาปโดยที่ข้ามประเทศแบบไม่รู้ตัวได้นะ
ฟังเค้าเล่ามาว่า ทะเลสาปติติกากา กับ ทะเลเกลือ มีความสัมพันธ์กัน กล่าวคือ ในโลกยุคก่อน เกิดแผ่นดินไหว เกิดการเคลื่อนตัวของเปลือกโลก ทำให้น้ำทะเลย้ายสลับที่ไปๆ มาๆ แต่ครั้งหลังสุด น้ำเทกลับมาฝั่งติติกากาทั้งหมด ทำให้บริเวณทะเลเกลือ เหลือแต่เกลือ แทบไม่มีน้ำเหลือเลยยย อืมมมมม

– Copacabana มีชื่อหาดนี้ทั้งที่โบลิเวีย และ บราซิลนะ เห็นว่าของโบลิเวียตั้งมาก่อนด้วยมั้ง แต่บรรยากาศช่างแตกต่างกันเหลือเกิน

– การบินชม Nazca Line แม้จะน่าสนใจ แต่ถ้าให้ขึ้นอีกครั้ง เราคงไม่ขึ้นแล้วจ้า คิดว่า การบินขึ้นในระยะสั้นๆ เลยน่าจะดีกว่า แม้จะต้องนั่งไปยาวขึ้นก็ตาม อีกอย่าง นั่งรถยาว แต่ก็ได้เห็นแบบใกล้ๆ ให้ชมตัวอย่างได้นะ เพราะมีอยู่รูปหนึ่งตัดกับถนนเลย

– ว่ากันว่า อเมริกาใต้จริงๆ ก็เคยติดอยู่กับแอฟริกาใต้ เพราะฉะนั้น สัตว์ต่างๆ ก็มีความคล้ายคลึงกันอยู่ เรียกได้ว่า ต้นกำเนิดเดียวกัน แต่พัฒนาให้เหมาะสมกับพื้นที่นั้นๆ มากขึ้นดีกว่า เช่น อูฐ ของแอฟริกาใต้ ก็กลายมาเป็น ลามะ และ อัลปาก้า ของเปรูและโบลิเวีย เพิ่มขนให้ยาวขึ้น เพราะภูมิอากาศหนาวเย็น ขณะที่ชิลีมีตัวกัวนาโค หน้าตาเผินๆ คล้ายกวางนะ แต่พอเดินเท่านั้นแหละ เออ มาจากอูฐจริงด้วย นอกจากนี้ นกกระจอกเทศของแอฟริกาใต้ มาเป็น นานดูของที่ชิลี น่าจะเป็นอีมูของนิวซีแลนด์ด้วยนะ เป็นการพัฒนาแบบน่าสนใจจริงๆ

– ทริปนี้ เราข้ามประเทศด้วยการข้ามด่านชายแดนตลอดดดดด แต่บินภายในย้ายไปเมืองต่างๆ แทน เป็นการเคลื่อนย้ายประเทศที่น่าสนใจจริงๆ ระหว่างประเทศมักจะมีพื้นที่ประมาณนึงกว่าจะถึงอีกด่านของอีกประเทศ มีแค่เปรูกับโบลิเวียเองที่เดินข้ามมาได้เลย นอกนั้น นั่งรถตลอดดดดด

– กลับมาแล้ว ก็เจอสารคดีท่องเที่ยวเปรู เพียบเลย เค้าบอกว่า ชุดท้องถิ่นที่ใส่มีความหมายนะ เห็นว่า ผู้ชายใส่หมวกแดงล้วน หมายถึงคนที่แต่งงานแล้ว แต่ถ้ายังไม่แต่งจะมีลาย หรือ สีอื่น ปนอยู่ด้วย โอ้ววววว เพิ่งรู้

– ตลอดการเดินทาง มีบริการ wifi เป็นส่วนใหญ่ ยกเว้นแค่ โบลิเวียที่เข้าไปลุยในทะเลเกลือเท่านั้น

-ประเทศส่วนใหญ่ก็ผสมคนท้องถิ่นและชาวยุโรปที่เข้ามายึดครองกันทั้งนั้น ถ้ามีเวลาเดินสำรวจตามเมืองใหญ่ ก็จะพบกับตึกยุโรป วัฒนธรรมสเปนที่ก็ฝังรากอยู่พอสมควร

– อเมริกาใต้ยังมีอีกหลายเมืองที่น่าสนใจ ไม่ได้มีเพียงแค่ที่เราเล่ามา ใครใคร่ไปไหน ก็จัดกันไปนะคะ เราถือคติ ประเทศไหน ไปยาก ไปลำบาก จะขวนขวายไปให้ได้ก่อนจ้าาา

ติตดามอ่านทั้งหมดได้ตั้งแต่ตอนแรกที่นี่ https://rasjc.wordpress.com/wp-admin/post.php?post=901&action=edit&message=6&postpost=v2

เราบินจากกทม – อัมสเตอร์ดัม และได้พัก 1 คืนที่โรงแรมในสนามบินอัมสเตอร์ดัมเลย รุ่งเช้าถึงบินจาก อัมสเตอร์ดัม ไป ลิมา ประเทศเปรู นอนพักก่อนอีก 1 คืน เตรียมเที่ยวในวันต่อไป

 

31 มีนาคม

ยังไม่ทันได้สำรวจตัวเมืองลิมา ก็ต้องเดินทางออกไปกันซะแล้ว ตัวเมืองมีส่วนที่ทันสมัย มีพื้นที่ติดทะเล บางช่วงเป็นหน้าผา เห็นคนวิ่งออกกำลังกายตลอดแนววว วันนี้เรามุ่งไป HiLight ของเปรู ที่ใครๆ ก็ต้องไม่พลาด นั่นคือ กลุ่มลายเส้น Nazca Line ไปขึ้นเครื่องกันที่เมือง Pisco ที่เราพักทานข้าวกลางวันกันด้วย เดิมคิดว่า จะได้ย่อยก่อนขึ้นเครื่อง ปรากฎจากหร้านอาหารไปที่ขึ้นเครื่องบินเล็ก ใช้เวลาไม่ถึง 15 นาที ณ สนามบิน Aerodiana (www.aerodiana.com.pe) ทำทุกอย่างจำลองเหมือนกันลังจะขึ้นเครื่องบินจริงๆ เราได้เครื่องบินเล็กขนาด 12 ที่นั่งผู้โดยสาร แบ่งลูกทัวร์ออกเป็น 2 กลุ่มจ้า หมายเลข 1 – 12 ลำนึง 13-24 อีกลำนึง ส่วนไกด์คนไทยอีก 2 คน ขึ้นลำถัดไปอีกร่วมกับทัวร์อื่น

 

 

เมื่อแรกที่บินขึ้น เราก็ชมวิวกันด้วยความตื่นตาตื่นใจ ภูมิประเทศสวยงาม แปลกตา ทะเล ทะเลทราย ท้องฟ้า ลายเมฆ จนมาถึงบริเวณลายเส้นที่จะโฉบวนให้ดูกันข้างละครั้งถึงสองครั้ง แต่ลายแรกๆ โฉบวนให้ดูถึง 3 ครั้งแน่ะ ซ้ายที ขวาที ขอโทษนะคะ เริ่มมึน เริ่มมีอาการกันเป็นแถวๆๆ แม้จะตื่นเต้นเวลาเค้าบอกจุด บอกตำแหน่ง Under The Wing ก็ตาม ก็พยายามมองตามนะ เห็นบ้างไม่เห็นบ้าง ถ่ายภาพมามั่วๆ ก็เห็นบ้างไม่เห็นบ้างเช่นกัน แต่ที่แน่ๆ พี่สาวคนโตหลับตาสนิท นั่งนิ่งเชียววว แต่มือทำงานดีมากกก ระบายท้องตัวเองเป็นที่เรียบร้อย

 

 

ลายเด่นๆ ที่เห็นได้ชั้นคือ เจ้าตัว Astronaut หรือ มนุษย์อวกาศ แต่ดูยังไง เค้าก็ว่า E.T. น่าจะเหมาะกว่า นอนอยู่บนเขา เอียงนิดๆ เลยเห็นชัวร์ Manos (Hands) รูปมือของตัวอะไรสักอย่าง ก็ชัดดี อยู่ข้างๆ กับ Arbol (Tree) Condor ก็ว่าเห็น Humming Bird ยิ่งชัดใหญ่ Parrot ก็จัดเต็ม แต่ที่เจ็บใจคือ มีลายวาฬอยู่ตัดด้วยเส้นถนนด้วย ทำไมเราถึงไม่ขับไปตรงนั้น จะได้ลงไปดูลายเส้นว่าหน้าตามันเป็นยังไง เดิมเคยขับผ่านเพื่อไปขึ้นเครื่องบินอีกที่ที่แถวนั้นเลย แต่ใช้เวลาขับรถร่วม 6 ชั่วโมง เค้าเปิดสนามบินใหม่แถวนี้จากลิมามาแค่ 4 ชั่วโมงเลยมาที่นี่แทน แต่ผลก็คือ เราต้องบินไปกลับร่วม 1ชั่วโมง + 15 นาทีที่ำให้ทุกคนสลบเหมือดดดด ชั่งน้ำหนักเอาละกันค่ะ

 

ถามว่า ประทับใจไหม อืมม มันก็แปลกดีนะ แต่จะให้ขึ้นอึกครั้ง คงคิดหนักกกกกก

 

ว่าแล้วไปสลบกันต่อบนรถบัส มุ่งไป  Huayca China Oasis โอเอซิสที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่ง เป็นเมืองเล็กโอบล้อมด้วยสันทราย ทะเลทรายขนาดใหญ่ ใครมีเวลาขอให้มาเลย มาขับ 4WD มาเล่นบอร์ด แต่ที่ว่ามาเราไม่ได้ทำสักอย่าง ได้แค่เดินย่ำๆๆๆๆๆๆ ขึ้นไปเกือบถึงสันทรายสูงสุด ชมพระอาทิตย์ยามเย็นอย่างสงบสุข สวยนะ ได้บรรยากาศดี

 

 

อาหารเปรู ยังทานกันไม่ค่อยลงนัก น่าจะยังปรับตัว ปรับเวลากันไม่ค่อยได้ รสชาติเลยไม่ค่อยประทับใจ แต่ก็มีเมนูคล้ายยำให้ถูกปากกันบ้าง เรียกว่า เชบิเช่ เบื่อยังไง ก็ต้องกินเมนูนี้ช่วยเพิ่มรสชาติล่ะ

 

คืนนี้เราพักกันที่ โรงแรมกลางทะเลทราย ชื่อโรงแรม Las Dunas ประหนึ่งโอเอซิสกลางทะเลทรายเลยค่ะ ตัวบ้านเป็นสีขาว หลังคาน้ำเงิน หญ้าสีเขียวสด ต้นไม้ใหญ่และบึงน้ำ ห้องใหญ่กว้างขวาง มีถึง 3 เตียง แต่ก็นอนกันแค่ 2 คนนะคะ

 

1 เมษายน

 

มุ่งไปเกาะ Isla Ballestas เป็นเกาะที่มีสัตว์หลากหลายชนิด แต่มีการทำกิจการเก็บขี้นกกันอย่างเป็นล่ำเป็นสัน ประมาณเดียวกับรังนกนางแอ่นเลยนะ เข้าไปใกล้ กลิ่นค่อนข้างชัดเลย ส่วนใหญ่เป็นกกาน้ำ กับ นกนางนวล นอกจากนี้ยังมีฝูงแมวน้ำขนาดใหญ่นอนอยู่ตามหาดหินและก้อนหิน ได้เห็นแม่ลูกแมวน้ำสอนว่ายน้ำกันด้วย น่ารักจริงๆ เจ้านกแพนกวินตัวเล็กหน้าตาคุ้นเคยก็มีกับเค้าด้วย แต่เหมือนจะหลงๆ เพราะมีน้อยมากกก เพื่อนๆ ยังมาไม่ถึง หรือไปกันบ้างแล้วก็ไม่รู้ ที่นี่ เรานิ่งเงียบเพื่อฟังเสียงเหล่าแมวน้ำกู่ร้องด้วย ส่งเสียงกันใหญ่เลย

 

 

แวะไปชมวิธีการทำเหล้าท้องถิ่น Pasco ที่นี่เค้านิยมกันมากกก เป็นส่วนผสมของค๊อกเทลหลายๆ ชนิดเลย ที่โรงแรมคืนแรกก็มีให้ลอง เป็น Welcome Drink แต่ไม่ได้ชิมแฮะ เป็นโรงงานขนาดใหญ่ มีองุ่นปลูกเพียบ ตัวโรงงานเหมือนจะรักษาความสะอาดอย่างยิ่งยวด แต่แมลงวันก็เพียบ ทางเข้าขนองุ่นก็ปกติ ชมโรงงานเสร็จก็มีให้ชิม ชิมกันไปหลายอยู่ แต่ไม่มีใครซื้อสักคน แหม วันแรก ใครจะแบกละคะะะะะ

 

ทำเวลารีบไป San Francisco Church and Convent ในตัวเมือง Lima กันอีกครั้งนึง โบสถ์นี้โดดเด่นด้วยห้องเก็บกระดูกใต้ดินที่มีจำนวนมากมายมหาศาลเนื่องจากเป็นโบสถ์แรกๆ และด้วยความเชื่อที่ว่า อยากใกล้ชิดพระเจ้าต้องเอามาฝังที่นี่ ปกติเราจะเห็นฝังเป็นคนแต่ละคน แต่ที่นี้รวมๆ กันไว้ แยกเป็นส่วนๆ ส่วนขา ส่วนแขน ส่วนศีรษะ แต่ปัจจุบันไม่รับเพิ่มแล้วววว แค่นี้ก็ไม่พอแล้ว จังหวะที่เราอยู่ห้องใต้ดิน ด้านบนก็มีเสียงร้องเพลงด้วย มันหวิววววดีแท้ ด้านบนก็สวยงามนะ โดยเฉพาะในส่วนห้องสมุดเก่าแก่ สวยมากกกกก เป็นราวเหล็ก ชั้นไม้ ภาพรวมดูเป็นสีขาวดำ เสียดายเค้าห้ามถ่ายรูป ลายกระเบื้องก็ดูคลาสิคมากกกก

 

ออกจากโบสถ์ก็ไปเดินเล่นที่จตรัส Plaza De Mayor ล้อมรอบด้วยตึกราชการ มีทหารเปลี่ยนเวรยามพอดี ก็แวบไปดู ไม่ได้อลังการมากขนาดนั้น จริงๆ มีถนน shopping ช่วงเดินไปทานข้าวที่ร้านอาหารจีนด้วย ก็ประมาณเยาวราชบ้านเรานั่นแหละ แต่เวลาน้อย ก็แค่มองๆ มื้อนี้กินได้ปกติบ้างแล้วล่ะ

 

 

2 เมษายน

 

ย้ายเมืองอีกแล้วจ้า คราวนี้ด้วยสายการบิน Peruvian มาถึงเมือง Cusco  ด้วยระดับความสูง 3000++ ก็โดนเตือนเรื่องแพ้ความสูงกันอีกเช่นเคย ให้ค่อยๆ เดิน ค่อยๆ ทำกิจกรรม ไปยื่นวีซ่าเข้าโบลิเวียกันก่อน ยื่นแป๊บเดียว แต่ต่อคิวรอเข้าห้องน้ำกันนานมากกก เข้ากันได้ไม่หมด แบบว่า พอทำเรื่องเสร็จปุ๊บ เค้าก็ไล่เรากลับปั๊บเลย

 

Temple of Sun โบสถ์ที่สวย มีซากกำแพงโบราณที่เอียงทำมุมกับพื้นโลกด้วย ด้านหลังเป็นสวนกุหลาบย่อมๆ เห็นวิวเมืองล้อมด้วยภูเขา

 

 

จากนั้น นั่งรถปุเลงๆ ไปทานข้าวกลางวัน ริมแม่น้ำ กลางหุบเขา พร้อมฟังดนตรี World Music จากชาวพื้นเมือง ได้ทานบุฟเฟ่เป็นเนื้ออัลปาก้า ขอบอกว่า เนื้อดิบอร่อยคับ หุหุ แล้วก็มีตัวอัลปาก้าตัวจริง เลี้ยงไว้เดินเล่นอยู่ด้านล่างด้วย เอ่อ…

 

เที่ยวชม หุบเขา Moray เป็นที่เพาะพันธ์ต้นไม้ให้สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมตามที่เค้าต้องการได้ ที่ต่ำอุณภูมิอุ่นๆ ที่สูงจะเย็นๆ มองดูเป็นทางวนๆ ดูมีระเบียบดีแท้

 

 

ไปเดินเล่นที่เหมืองเกลือกลางหุบเขา จอดให้ชมวิวมุมบนก่อน ลมแรงดี จากนั้นพาไปสถานที่จริง เดินลงไปประมาณ 500 เมตรได้ ไปตามแนวเหมืองเกลือที่ขุดเป็นร่องๆ ว่ากันว่า ทำเหมืองเกลือต่อเนื่องกันมาหลายพันปีแล้ว ยังคงทำต่อไปได้เรื่อยๆ มีแอบชิมน้ำที่เค้าปล่อยมาลง เออ มันเค็ม แบบว่า ตอนนี้เราอยู่ที่ความสูง 3000 เมตรนะ แผ่นดินโลกนี้ ยุบ ยก เลื่อน กันสนุก ทำให้เกิดธรรมชาติที่น่าสนใจดีจริงๆ ขาออกจากเหมืองเกลือเราให้ชาวท้องถิ่นแม่ลูกติดรถออกมาด้วย จริงๆ ยังมีอีกหลายคนเลย แต่คนขับเหมือนให้รับแค่นี้ ถือว่าช่วยเหลือกันไป เพราะถ้าให้เดินออกมาที่ป้ายรถเองจะเดินกันอีกหลายกิโลเลยจ้า โอ๊ตเลยขอให้ช่วยกัน ใจเขาใจเรา

 

 

บึ่งรถไปเมือง โอเลย์เดย์ตัมโบย์ Olay Day Tumbo นครโบราณ เมืองแห่งการค้า หนึ่งในเส้นทางที่เดินผ่านบนเทือกเขาแอนทิส มีความเป็นเมือง มีโบราณสถาน เค้าว่า มองเข้ามาสามารถเห็นเป็นรูปอะไรสักอย่างได้ แหะๆ จำไม่ได้ มีจุดที่คอยบอกเวลาได้ในแต่ละช่วงของปี ทั้งหมด 3 ช่วง เป็นจุดเริ่มต้น Hiking สู่เส้นทางอินคาที่บางคนอยากเดินตาม แต่ตัวเรา ขอนั่งรถไฟไปจ้า

 

3 เมษายน

 

มาชูปิกชู อาณาจักรของชาวอินคา ยังไม่มีข้อสรุปใดๆที่ชัดเจนว่า ที่แห่งนี้สร้างขึ้นเพื่ออะไร เป็นที่อยู่อาศัยปกติ เป็นที่พักผ่อนของบุคคลชั้นสูง เป็นสถานที่ประกอบบพิธีกรรม แต่ที่แน่ๆ มีลานกว้าง สำหรับประกอบพฺิธีกรรม มีที่อยู่อาศัยบริเวณโดยรอบ มีตำแหน่งที่ช่วยระบุเวลาของแต่ละช่วงปี ยุคของอินคานั้น ไม่มีตัวอักษร ไม่มีการบันทึกใดๆ และมีช่วงอายุเพียง 600++ เท่านั้น เราน่ะหลงเข้าใจมาตลอดเลยว่า เป็นอารยธรรมเก่าแก่มากกกก นานกว่าจีน นานกว่าอียิปต์ นานกว่าเมโสโปเตเมีย

 

 

แต่ไม่เป็นไร อย่างไร ความขลังของสถานที่ก็ยังคงมี เราใช้เวลาอยู่ที่นี่กันครึ่งวันได้ เดินทางกันมาแต่เข้า แต่พอมาถึงจุดขึ้นรถบัส มานั่งทานเข้าวกลางวันช่วงสายใช้เวลานานกว่าที่คิด ไปเดินเล่นในโรงแรมรอ เจอนกฮัมมิ่งเบิร์ดเพียบเลย เค้าเอาน้ำหวานล่อเอาไว้  ทำให้กว่าจะได้ขึ้นรถบัสต่อขึ้นไปยังมาชูปิกชูก็ร่วมๆ เที่ยงแล้ว ขึ้นไปถึงก็เกือบบ่าย รถเที่ยวสุดท้ายที่จะต้องลงมาเพื่อให้ทันรอบรถไฟที่จองไว้ก็บังคับไว้ที่ 4 โมงกว่าๆ ซึ่งเราก็ใช้เวลาเดินกันอย่างคุ้มค่า แม้จะไม่ครบ แต่ก็ถือว่ารอบล่ะ แถมได้ทุกบรรยากาศ ทั้งฝนตก ฟ้าใส ฟ้าครึ้ม

 

 

เจ้าหน้าที่คอยดูแลเรื่องความปลอดภัยมากกก ห้ามไม่ให้ไปยืน ไปนั่งใกล้ผา อย่ากระโดดให้เห็นเชียวนะ ริมผาเนี่ย มีการเลี้ยงเจ้าลามะ เจ้ากระต่ายหนูไว้ให้กินหญ้าเพื่อเป็นการดูและหญ้าไปในตัวด้วย เคยเห็นหลายๆคนถ่ายรูปวิวมาชูปิกชูพร้อมเจ้าลามะ แต่จังหวะเราไม่ได้

 

มื้อเย็น ไปทานกันที่เมืองก่อนขึ้นรถไฟกลับลงมา เป็นมื้อที่อร่อยมากกก ทั้งอาหารหลัก และ ขนมหวานเลย ฟินจ้าาาาา ที่นี่มีตลาดขายของที่ระลึกที่ใหญ่มากกกก คิดว่าจะไปเดินตลาดก่อนทานอาหารแต่ พอเรามานั่ง เค้าก็รีบเค้าไปทำ แล้วออกมาเสิร์ฟเลย แหะๆ เลยอดเดินตลาด รู้งี้เดินตั้งแต่เช้าก็ดี

 

 

 

4 เมษายน

ไปเดินชมตลาดในเมือง Cusco กันจ้าาาา เป็นตลาดใหญ่ คล้ายตลาดเชียงใหม่ มีโซนอาหาร และขายของที่ระลึกด้วย เดินออกมาก็เป็นจตุรัสย่อมๆ อีกเช่นเคย มุ่งตรงไปยังโบราณสถาน Sagsaywoman หรือเราเรียกง่ายๆ ว่า Sexy Woman สร้างอยู่บนนเนินสูงของตัวเมือง ถ้ามองมาจากข้างบน เหมือนช่วงนี้เป็นหัวเสือ ตัวเมืองเป็นตัวเมือง ยาวไปถึงหางเสือ มีัก้อนหินที่ตัดอย่างเรียบร้อย และขนาดหนักมากกก หนักขนาดที่สเปนไม่สามารถจะมาเอาไปสร้างอาคาร สร้างถนนได้ คือ ย้ายไม่ได้นั่นเอง ก็เลยยังคงมีให้เราเห็นจนปัจจุบัน

 

ที่นี่ มีคนขึ้นมา Present CD ขายด้วย โดยบอกว่า มีรูปพวกเราตามสถานที่ต่างๆ พร้อมกับข้อมูลของประเทศเปรูด้วย ใครชอบเก็บข้อมูลก็น่าจะสนใจ เข้าใจคิดนะ แต่รูปพวกเราคงมีไม่เยอะ และไม่สวยเท่าไหร่ เพราะเห็นตั้งแต่ที่สนามบินล่ะ มาถ่ายตอนนั้น ไม่สวยแน่

 

 

วันนี้เรานั่งรถกันมาราธอน มุ่งสู่เมืองปูโน ที่ความสูงระดับ 3800 เมตร เป็นวิวทุ่งหญิ้า ฝูงลามะ ภูเขาไฟ Active มากกว่า 30 ปีบ้าง น้อยกว่า 30 ปีบ้าง ที่ใช้เกณฑ์ 30 เพราะ ปากปล่องจะยังคงสีดำถ้ายังไม่เกิน 30 ปี หากเกินแล้ว ธรรมจะเริ่มมา วิวสวยดี แม้จะหลับไปเยอะอยู่

 

 

ผ่านเมืองเล็ก เมืองน้อย เมืองใหญ่ เมืองอุตสาหกรรม ถึงเมืองปูโนเย็นๆ ไปทานบุฟเฟ่พร้อมชมการแสดงท้องถิ่น แสดงดนตรีสด เพราะดีจัง เสียดายฟังไม่จบ เค้าก็พาไปแจ้งให้เดินเล่น แล้วก็กลับโรงแรมเองนะ

 

5 เมษายน

 

นั่งรถเครื่องคล้ายซาเล้ง มุ่งไปขึ้นเรือชมทะเลสาปติติกากา Titikaka ขึ้นไปชมวิถีชิวิวิตของชาวเกาะอูรอสที่อาศัยอยู่บนเกาะลอยน้ำทำจากต้นกกตั้งแต่ตัวเกาะยันตัวบ้าน เค้ามาอธิบายเป็นภาษาเค้าให้เราฟัง มีภาพประกอบเสร้าจสรรพประหนึ่งบ้านตุ๊กตา น่ารักดี มีทั้งเรือ มีตัวคนด้วย ตอนไปถึงฝนตก ก็เลยได้เข้าไปหลบในบ้านเค้าด้วย บุกบ้านกันเห็นๆ พอฝนซาก็เริ่มออกมาชมข้างนอก มีเรือให้ชม ทั้งๆที่เมื่อก่อนต้องเป็นหัวหน้าเผ่าถึงจะมี แต่ชิวิตจริง เดินทางก็ใช้เรือเครื่องแล้ววว

 

 

ขากลับฟ้าใสซะงั้น นั่งรถกันต่อไป มุ่งไปข้ามด่าน เปรู – โบลิเวีย ใช้เวลาที่ด่านโบลิเวียนานมากกก คิวยาววว ทำงานกันช้าด้วยแหละ มีพักเที่ยง  ส่วนเราก็หิ้วท้องไปทานข้าวกันที่เกาะสุริยันต์ Island of Sun ของทะเลสาปติติกากา ฝั่งโบลิเวีย ที่นี่สะกดด้วย Titicaca แอบบ่นหิวกันเล็กน้อย กับมื้อเที่ยงตอนร่วมบ่าย 4 ของโบลิเวีย (เวลาที่นี่เร็กว่าเปรู 1 ชี่วโมง) แต่อาหารกลับอร่อย รสชาติคล้ายจะคุ้นเคย ประมาณไก่รวน 555 มันสุดแสนอร่อยและหลากหลาย วิวที่สวย กับความขี้อายของภูเขา ที่โดนเมฆปกคลุมยอดเขาไว้

 

จากนั้นไปเดินขึ้นชมน้ำพุที่ใช้นวัตกรรมแบบไหนไม่แน่ใจ จึงดึงน้ำจากทะเลสาปมายังด้านบนของเกาะ ทำให้น้ำนี้กลายมาเป็นน้ำกินน้ำใช้ของชาวเกาะได้ รสชาติดีเลย หวานน แซวกันว่า คงเพราะแร่ธาติอุดมสมบูรณ์ กลิ่นขี้ลาอยู่เต็มละแวกนั้นนน หลายคนถอดใจไม่เดิน เราก็เอานะ ไหนๆ ก็มาแล้ว เดินขึ้นไป ทิ้งพี่กุ้งไว้ข้างล่างล่ะ ให้พักจากการเมาเรือซะหน่อย

 

มุ่งกลับไปที่ฝั่ง หาด Copacabana ไปชมโบสถ์ประจำเมือง มีรูปปั้นพระแม่มารีที่ปั้นโดยคนไม่ได้นับถือศาสนาคริสต์ เพราะไม่รู้จัก แว่วว่า ปั้นจากภาพในฝัน มีความศักดิ์สิทธิ คือ ช่วยทำให้คลื่นลมสงบ

 

เดินไปทานข้าว ร้านอาหารแนวๆ ข้าวสาร บรรยากาศดี ขากลับ เพื่อนร่วมห้องลืมหมวกเลยวิ่งกลับไปเอา แล้วจึงเดินกลับโรงแรม แต่แอบหลงทางกันเล็กน้อยๆ ให้พอตื่นเต้น สุดท้ายก็ถึงค้าาา ห้องนอนที่นี่ กว้าง เตียงก็ใหญ่มากกกก มีงานเลี้ยงงานดนตรีอยู่ข้างล่าง ขนาดเราอยู่ชั้นบนๆ ยังได้ยินแว่วๆ เลย วันนี้ใ้ห้คนแข็งแรงมานอนข้างบน คนอาจจะแพ้ความสูงนอนข้างล่าง กลายเป็นว่า นอนข้างล่างเสียงดังนะสิ ซวยไปนะคะ เหอ เหอ

 

ตอนต่อไป จะพาไปโบลิเวียค่ะ

 

 

ทริปนี้ยาววววมากกกกกก แรกเริ่มเกิดจากการไปอ่านโปรแกรมของ Travellife Thailand เข้า เป็นทริปสำรวจ แล้วก็เลยตั้งใจว่าจะไปทริปนี้ให้จงได้ มาชูปิกชูเด้งขึ้นมาในสายตาก่อนเลย เอามาเสนอพี่สาวทั้งสองก็สนใจด้วยเช่นกัน จริงๆ ควรจะมีพี่ร่วมทริปอีก 2 ท่านแต่มีเหตุให้ไม่ได้มาด้วยกัน ก็หวังว่าพี่ๆ เค้าจะได้ไปน้าาาา จากวันนั้นถึงวันนี้ ล่วงเข้าปีที่ 3 ทริปสำรวจกลายเป็นทริปที่จัดมาแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ครั้ง ถือว่า โปรแกรมค่อนข้างนิ่งแล้ว มาลุยกันจ้า

เดินทางกันยาวนาว ข้ามโลกกันเลยทีเดียว 29 มีนาคม – 21 เมษายน 2557/2014 ใช้เวลา 24 วัน เดินทางยาวๆ ไปแล้ว 4 วัน เหลือเที่ยวเต็มๆ 20 วัน กับภูมิอากาศที่แตกต่างกันมากมาย ทั้งหนาวติดลบ ไปจนถึงร้อน และเปียก บังคับน้ำหนักกระเป๋า สายการบินระหว่างประเทศที่ 20 กิโล และ ภายในประเทศ 15 กิโล ฮ้าาาา แล้วจะจัดยังไงละค้าบบบ ก็ตัดสินใจว่า เอาให้ได้สัก 16 นะ พอไปชั่ง เออ ได้ 16.2 อิอิ ได้นะ เสื้อหนาวเต็มกระเป๋าเลย ใส่เป็นชั้นๆ ไปค่อยๆ ถอดเอา

แลกเงินดอลล่าร์ไว้ให้พร้อมไปแลกเงินท้องถิ่นที่นั่นอีกครั้งหนึ่ง สำหรับอาหารบางมื้อ และการเดินทางบางวันที่ต้องจ่ายเอง และเผื่อซื้อของบ้างงง

สกุลเงิน  เปรู 1 โซเลส ประมาณ 12 บาท

            โบลิเวีย 1 โบลิเวียน ประมาณ 5 บาท

            ชิลี 1000 เปโซชิลิ ประมาณ 60 บาท

            อาร์เจนตินา 1 เปโซอาร์เจนตินา ประมาณ 3.2 บาท

            บราซิล 1 เรียว ประมาณ 15 บาท

อัตราแลกเปลี่ยน ช่วง 31 มีนาคม – 20 เมษายน 2557

ภาษา ถ้าคุณพูดภาษาสเปนได้ คุณก็สบายแล้ว แม้แต่ละประเทศจะมีภาษาท้องถิ่นของตัวเองก็ตาม

ถุงมือ หมวกกันหนาว หมวกกันแดด เสื้อกันฝน (พร้อมไปเปียกหากเจอฝนที่เปรู และ ลุยน้ำตกอีกัวซู) รองเท้าควรจะมีรองเท้าแตะไปด้วย เพราะที่ทะเลเกลือ คุณได้ใช้แน่ๆ และรองเท้าสำหรับไต่น้ำแข็งหิมะ ก็จำเป็น แต่ว่า ทางนู้นเค้ามีให้เปลี่ยนด้วยล่ะ หากรองเท้าคุณไม่พร้อม

เสบียงอาหาร ก็เตรียมไปบ้าง เผื่อหิว ติดมาม่า กับโจ๊กไป พร้อมขนม ลูกอม รสชาติอาหารค่อนข้างจืด บางที่ก็ค่อนข้างเค็ม ใครมีน้ำพริกไปก็จะช่วยได้เยอะ ข้าวมีนะ แต่จะออกมันๆ นิดๆ ส่วนตัวเราไม่ค่อยมีปัญหากับอาหาร เว้นแค่ช่วงแรกที่อาจจะปรับร่างกายไม่ได้ เลยยังทานได้น้อย

ยารักษาโรคต่างๆ โดยเฉพาะเรื่องแพ้ความสูง จะแพ้หรือไม่แพ้เราไม่มีวันรู้ แต่ถ้าแพ้แล้ว เที่ยวไม่สนุกเลยล่ะค่ะ เพราะฉะนั้นก็ทานกันไว้ก่อนละกันนะ

เพื่อนร่วมทริป 24 คน ไกด์ 2 คน รวมเป็น 26 คน กับ www.travellifethailand.com ทัวร์ที่หลายๆ คนกว่าครึ่งไม่เคยมาด้วย แต่ด้วยความที่ต้องการมาเที่ยวอเมริกาใต้ โดยเฉพาะโบลิเวีย เมื่อ Search ข้อมูล ทัวร์นี้ก็แสดงผลออกมา Keyword สำคัญจริงๆค่ะ พอกลับมา เจออีกทัวร์ แต่เป็นจากคำบอกเล่านะ ค้นหาเองไม่เจอ

ทริปนี้มีคนไปเที่ยวเดี่ยวหลายคนมากกก มีทั้งหญิงและชาย ผู้ชายส่วนใหญ่ก็แจ้งว่า ชวนแฟน ชวนเพื่อนแล้ว แต่ปฏิเสธไม่มากัน ทั้งๆ ที่อยากมาก็มี คิดว่ามาไม่ไหวก็มี มาไม่ได้ก็มี จริงแหละ ทริปนี้ต้องอาศัย วันเยอะ ปัจจัยก็แยะ ใจชอบอีก อายุตั้งแต่ 32 -73 เลย สุดยอดไหมล่ะ แต่เฉลี่ยออกมาอยู่ที่ 40++ นะ อะไรก็ไม่รู้กำหนดให้เราได้มาเจอกัน แต่ขอบอกว่า ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมทริปที่สนุก มีเรื่องราวเฉพาะตัวกันเยอะมาก อากมีความต่างกันในหลายเรื่อง แต่ใจรักการเที่ยวเหมือนกัน

คุยกับเพื่อนร่วมทริปแต่่ละคนแล้ว ตาลุกวาวววว แต่ละคนเดินทางกันมาเยอะมากกกกก มาบอกเล่าประสบการณ์ มาทำให้เราเพิ่มลิสต์สถานที่ต้องไปเพิ่มอีกหลายที่เลย

ทริปนี้ถ้าถามว่าไปเที่ยวเองได้ไหม ก็พอได้ค่ะ แต่ยังไงก็ต้องหา Land ของที่นั่นค่ะ โดยเฉพาะโบลิเวียค่ะ เปรู ชิลี อาร์เจน บราซิล แต่ถ้าลงมาแถวปาตาโกเนียก็คงต้องขับรถกันนิดนะคะ

พร้อมแล้วก็ไปสนุกกับทริปยาววว ที่คงจะไม่มียาวกว่านี้ในอีกหลายปี (เผื่อไว้ว่าจะมี 555)