Ras's Blog

ขบวนรถตู้พร้อมออกเดินทาง 2 รถตู้ 1 รถยนต์ 17 คน รวมกันมาจากหลากหลายทิศทาง ทั้งญาติ เพื่อน เพื่อนตนเอง เพื่อนพี่สาว เพื่อนของเพื่อน เพื่อนประถม เพื่อนมัธยม เพื่อนเที่ยว รถแบ่งเป็น 3 สาย สายปิ่นเกล้า สายอารีย์ และสายขับไปเอง ออกเดินทางประมาณ 6 โมงเกือบครึ่ง ไปเจอกันที่ร้านข้าวขาหมูบางหว้า (นายต๋อง) แถวนครปฐม ทานอาหารเช้า และทักทายสมาชิกกันให้ครบทุกคน

นั่งรถไปกันยาวๆ แวะปั๊ม เปิด Google map แล้วเปิด Location Sharing เพื่อให้ติดตามกันได้ อันนี้เป็นความรู้ใหม่เลย แต่เล่นเอาแบตฮวบๆ ทีเดียว ถึงบ้านอีต่อง เกือบบ่ายได้ ทานข้าวกลางวันกันก่อนที่ร้านอาหารของเหมืองสมศักดิ์ (บ้านป้าเกล็น)บริเวณหมู่บ้านอีต่อง บ่าย 2 ขนสัมภาระขึ้นรถกะบะเพื่อให้รถนำของไปไว้ที่บ้านพัก ส่วนตัวเราขึ้นรถกะบะกันไปอีก 2 คนเพื่อเดินทางไปหน่วยจัดการต้นน้ำปิล๊อก ทางเข้าเดียวกับทางไปเหมืองสมศักดิ์ แต่มีทางแยกกันอีกทาง นั่งรถเข้าไปร่วมชั่วโมง เริ่มเดินขึ้นประมาณบ่าย 3 แต่จริงๆ ควรเริ่มสักบ่ายสองเพื่อจะได้มีเวลานั่งเล่นเดินเล่นด้านบนอีก เข้าห้องน้ำธรรมชาติข้างทางกันให้เรียบร้อย แต่เดินเข้าไปก็พอมีห้องน้ำให้เข้าอยู่บ้างเพราะเป็นที่อยู่ของเจ้าหน้าที่

ชุดต้องพร้อม กางเกงขายาว เสื้อแขนยาว รองเท้ากระชับ หุ้มเท้าได้ยิ่งดี รองเท้าแตะหากเห็นใครใส่ในรีวิวแล้วขึ้นไป จงรู้ไว้ว่า เค้าคิดผิด และทำให้ใครหลายคนเข้าใจผิด จริงอยู่ว่า ขึ้นได้จริง แต่มันไม่สะดวกอย่างแรงงงงง เราเตือนท่านแล้ววววววววว

ระยะเดินเข้าไปประมาณ 2 กิโลกว่าๆ ช่วงแรกเป็นทางลาดชันระดับไปเที่ยวน้ำตกทั่วๆ ไป สองข้างทางยังเป็นป่า มีดอกไม้ดอกเล็กๆ สีม่วง สีเหลืองตามทาง มีร่องหลุมบ้างเป็นหย่อมๆ เดินตัดทางน้ำที่ว่ากันว่า เติมน้ำไปดื่มได้นะ แต่เราเดินกันสั้นๆ ไม่ได้ค้างคืนด้านบน ที่พกมาสบายมากกก ใครขยันแบกของขึ้นมา ขอบอกว่า มาแบบตัวเบาๆ ดีกว่า เพื่อนเราพกกล้องใหญ่ ฝากกล้องให้เพื่อนอีกคน กระเป๋าก็ฝากให้เจ้าหน้าที่ โยนของเป็นภาระคนอื่นหมด พกแบบนี้มาหลายทริปละ ทิ้งของตลอด ไม่เข็ด แล้วก็มาโวยวายว่า ไหนบอกว่า เดินชิวๆ ใคร ใคร ใครบอก 555 ทั้งนี้ทั้งนั้น นี่คือ คำบ่นจากคนไม่เดินป่า สายเดินป่า เค้าเดินกันสบายๆ ช่วยแบกกล้องให้ด้วย อีกคนนำลิ่วไปแล้ว ส่วนตัวเรา เราว่า เดินได้นะ ไม่เหนื่อยจนเกินไป วิวร้อยล้านเลย อ้อ เราเกือบทิ้งพื้นรองเท้าไว้ที่นี่ซะแล้ว กาวมันหมดอายุละ ตอนแรกเจ้าหน้าที่เสียสละเชือกร้อยกางเกงมาให้ แต่ก็หลุดระหว่างทางอยู่ดี มาเห็นเชือกอีกทีพันรองเท้าของเจ้าหน้าที่อีกคนอยู่ ส่วนพื้นรองเท้าก็หลุดไปแล้ว ขอบคุณน้องร่วมทริปที่ตาดีมองเห็น เลยได้เก็บกลับมาบ้าน มาให้ช่างรองเท้าเย็บให้ หุหุ

ความสนุกมันมาเกิดตอนช่วงสุดท้ายของการขึ้นนี่แหละ เราต้องลุยเข้าไปตรงเนินๆ ความชันระดับ 70 องศา ดึงตัวขึ้นไปด้วยการโหนหญ้าคา ถุงมือ เป็นอุปกรณ์ที่ขาดไม่ได้เลย เดินๆ ไต่ๆ ขึ้นไป ต้องมองๆ ว่าตกลงไปทางไหน เพราะบางทีมันมี 2 แนว มีคนมาตัดฟันหญ้านำไว้ก่อน ก็กลุ่มที่ขึ้นก่อนนั่นแหละ มองกลับมาก็จะเห็นวิวสันเขาช้างเผือกและอีกหลากหลายเนินกับแสงอาทิตย์ยามบ่ายแก่ๆ สวยมากกกกก มองขึ้นไปข้างบน เห็นต้นไม้กิ่งเดี่ยวๆ ที่เจ้าหน้าที่คอยบอกว่า ตรงนั้นแหละ เอ่อ จากต้นนั้น ก็ไปอีกต้น และไปอีกต้น สรุปต้นไหนฟะ กับอีกประโยคที่ว่า อีกนิด อีกไม่ไกล

ระหว่างทางขึ้น เสียงร้องว่า รอตรงนี้นะ ไม่ไหวแล้ว เจ็บขา เจ็บก้น ไม่พร้อม รอตรงนี้ได้ไหม มีให้ได้ยินตลอดทาง ก็ให้กำลังใจกันไป สุดท้ายทุกคนก็ทำได้ ขึ้นไปจนถึงก่อนเนินสูง และทุกคนก็ได้เดินบนเนินสูง จะเนินรก หรือ เนินราบเท่านั้นเอง

การคว้าหญ้า คว้าให้มั่น คุณอาจไปคว้าต้นที่รากหลุดไปแล้วได้ บางทีอาจเผลอไปคว้าต้นไม้มีหนาม ซึ่งคาดว่าโดนกันไปหลายคน จนเค้าต้องฟันทิ้งในที่สุด ก้าวขึ้นไปเรื่อยๆ สัมผัสได้ถึงลมเย็นๆ และความหวิวทางด้านซ้ายมือ ใช่จ้า เราเดินติดกับไหล่เขาเลย ถ้าลื่นลงไป คงกลิ้งไปได้ไกลประมาณนึง มุ่งหน้าก้าวขึ้นโลดดดด ก้าว ก้าว ก้าว ก้าว มีบังเกอร์อยู่ด้านบนด้วย เกือบเผลอเดินเข้าไป มองวิวฝั่งพม่า ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศ รูปรวมก็มา เจ้าหน้าที่ฟันหญ้าเพื่อเพิ่มพื้นที่ให้ด้วย แสงสวยจริงๆ วิวก็ดีมากกก ลมเย็นสบาย โดนดับฝันด้วยคำบอกของเจ้าหน้าที่ว่า อีก 5 นาทีต้องลงแล้วนะครับ เดี๋ยวจะลงไม่ทันมืด เค้ากะเวลาได้เก่งมากจริงๆ ลงไปถึงก็มืดพอดี

แต่ช่วงลงตรงช่วงหญ้านี่สิ ตอนขึ้นก็คิดอยู่ว่า จะลงยังไง ปรากฏขาลง สไลด์ลงกันอย่างสนุกสนาน จังหวะเนินชันๆ เราสไลด์ลงด้วยเท้าเลยจ้า สนุกดี แต่ถูกเถาวัลย์รั้งไว้บ้าง เลยไปได้ไม่สุด ลงมาเจอกับกลุ่มที่ไม่ได้ขึ้นเนินนี่ แต่ไปเดินเนินข้างๆ ที่มองดูสวยพอกัน และเดินง่ายกว่าเยอะ เนินนั้นเจ้าหน้าที่เตือนว่า อย่าไปไกล มีบังเกอร์เยอะ พลาดจะตกลงไป ไม้เท้ากองอยู่ตรงทางขึ้นพงหญ้าเพียบ เก็บกลับมาให้ครบ เดินลงด้วยความเร็ว แวะเข้าห้องน้ำ ขึ้นรถกะบะลุยเข้าเหมืองสมศักดิ์กันอีกเกือบชั่วโมง คืนนี้พระจันทร์สวยมากกก เห็นหิ่งห้อยกันด้วยจ้า แสงแวบๆ และเสียงเจ้าที่ที่คอยบอก ถึงแล้ว ถึงแล้ว ถึงแล้ว ถึงแล้ว มาเฉลยว่า ถึงแล้ว คือ ถึงโค้งอีกแล้ว

ทางเข้าที่พักและทางเข้าจุดปีนเขาจ๊อกต่อง สมบุกสมบันมากกกก ประหนึ่งเล่นล่องแก่งบก แขนขาลำตัวเกร็งกันไปหมด ร่วมชั่วโมง หลบกิ่งไม้กันดีๆ ด้วย ฝั่งซ้ายฝั่งขวา คำสั่งซ้ายหลบ ขวาหลบ ตอนหลังเหลือแค่หลบ รวมเบ็ดเสร็จก็เกือบ 4 ชั่วโมงนะ ที่เราต้องนั่งบนรถกะบะแบบนี้

ถึงที่พัก ตกลงกันเรื่องห้อง ได้ห้อง 3+5 คนตรงใกล้ที่ทานข้าวหลัก และห้องละ 4 คน อีก 3 ห้องที่บ้านริมลำธาร ที่พักจัดให้ทานอาหารที่บ้านริมธาร ขน BBQ มาให้ พร้อมกับข้าวอีก 3 อย่าง เสียดายว่า BBQ ชุดแรกไม่ค่อยร้อน ส่วนชุดที่ตบท้ายก็มาช้าไปนิด อิ่มกันหมดละ ช่วยกินกันได้คนละนิดหน่อย อร่อยดีเมื่อกินตอนร้อนๆ จานเต็มโต๊ะเลยกว่าจะมาเก็บก็ตอนเช้า เครื่องทำน้ำร้อนและไฟหลักจะดับตอน 22.00 น. เลยต้องผลัดกันอาบน้ำ ห้องผู้ชายได้ห้องที่มีห้องน้ำ 2 ห้อง เป็นห้องมีเครื่องทำความร้อน 1 ห้อง น้ำเย็น 1 ห้อง ห้องผู้หญิงได้ห้องน้ำ 1 ห้อง แต่เสียไปห้องนึง ส่วนห้องเราไม่ค่อยร้อนจ้า ช่างมาช่วยซ่อมให้ แต่ก็อาบกันไปเกือบหมดแล้ว เนื่องจากต้องทยอยอาบน้ำ สุดท้ายเลยไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมอะไรกัน แต่ก็ดื่มไวน์และคุยกันไปบ้าง วันนี้ก็นอนเร็วกันไป

บ้านป้าเกล็น ค่อนข้างทรุดโทรม แต่ก็ยังคงความดิบ ความน่ารักของเจ้าบ้านอยู่ กินเค้กกันอย่างเมามันส์ เด่นสุดก็เค้กแครอทและเค้กกล้วยจ้า

ยามเช้า ตื่นกันมาโดยไม่ต้องปลุก เดินไปทานข้าวที่โซนหลัก ได้พบกับป้าเกล็น ภาพบรรยากาศต่างๆ มีข้าวต้ม ไข่ดาว และขนมปังเป็นอาหารเช้า อิ่ม อร่อย กับอาหารง่าย ถ่ายภาพร่วมกับป้าเกล็นเป็นกลุ่มใหญ่ พร้อมเพรียงกันภาพแรก

ออกเดินทางไปต่อ แผนแรกจะแวะ ทางรถไฟสายมรณะ แต่ดูเวลาแล้วไม่พอ ทานเข้าวเที่ยงเสร็จ แวะกินโรตีมะพร้าวหน้าน้ำตกไทรโยค แยกย้ายจากกลุ่มขับรถมาเองที่จะไปหาที่พักนอนต่อ เรามุ่งไปซาฟารี ปาร์ค บ่อพลอย เมืองกาญจน์ ที่มีภาพยีราฟยื่นเข้ามากินอาหารในรถเป็นจุดขาย ก็เหมือนมาย้อนวัยกันนิดๆ รถบัสคันใหญ่จุเราทั้งกลุ่มได้หมด เป็นรถส่วนตัวไปเลย ไกด์ตุ๋มดูสนุกกว่าเพื่อน แถมแกล้งกวางอย่างเมามันส์ ถืออาหารให้กวางวิ่งตามซะงั้น บรรยากาศที่นี่ดูร่มรื่น มีบ่อน้ำให้ทุกโซน สัตว์เลี้ยงดูเชื่องมากกกก โซนเสือดาว เสือโคร่ง สิงโตนี่ เจ้าหน้าที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆ เสือกันเลยทีเดียว เพลินๆ กันไป

เรามาถึงก็เย็นแล้ว ยีราฟคงจะอิ่ม เป็นด่านสุดท้ายด้วย ทุกคนก็คงจะเก็บอาหารไว้รอให้ เลยแบ่งๆไปให้ม้าลายบ้าง ม้าลายสวยมากกก แต่ทำไมนกกระจอกเทศที่นี่ขนลุดลุ่ยสุดๆ รออยู่สักพัก ก็มียีราฟหนึ่งตัวเข้ามาเล่นด้วย สนุกสนานกันใหญ่เลย มันดึงแครอทสุดตัว มีแกล้งดึงอาหารมันไว้ด้วย 555 ช่างแกล้งกันจริงๆ

จบจากชมซาฟารี มีโชว์ให้ดูต่อด้วย เรามาไม่ทันดูโชว์ช้าง เหลือโชว์จระเข้ให้ดู ก็เลยเข้าไปดู ก็โชว์จระเข้นั่นแหละ คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้เท่าไหร่ละ อ้าปากค้างรอ มือ ศีรษะ เหรียญ ธนบัตรกันไป แต่จังหวะรอเงินนี่นานไปหน่อยนะ เค้าลากจระเข้มาไว้ริมบ่อให้ได้ลองจับ ก็นิ่มๆ แข็งๆ เอ๊ะ ยังไง

กลับๆๆๆๆ แยกย้ายเป็น 2 สายอีกละ สายเราพี่สาวอยากกินขากบ ไปแวะร้านท้องถิ่นที่มีคนแนะนำ ชื่อร้านกบทอด อิ่มอร่อยกันไป กลับเข้าถึงกรุงเทพร่วม 3 ทุ่ม ส่วนอีกคันอยากกลับเร็ว บอกอาจจะแวะกินอะไรง่ายๆ เร็วๆ แต่สุดท้ายรถติดจ้า วิ่งเข้าเส้นบรมตรงๆ เพื่อส่งคนด้วย เจอพี่ตูนวิ่งเข้ากรุงเทพพอดี ก็ต้องทำใจนะ เราหลบเข้าสายออกตัดใหม่สี่แยกพรานนก ก็สบายไป

เป็นอันจบทริป ผจญภัยเบาๆ พักเหมืองสมศักดิ์ที่เล็งมานาน เมืองกาญจน์ยังมีอีกหลายที่ให้ได้มาผจญภัยนะ ทริปหน้าจะเป็นกาญจน์หรือไม่ หรือจะย้ายจังหวัด ก็ต้องมารอดูกัน

รายงานสภาพหลังจากกลับบ้าน รุ่งขึ้นก็ปวดเมื่อยตามปกติจ้า

ผู้จัด ตุ๋ม สนใจติดต่อได้นะ โดยเฉพาะล่องแก่งน้ำว้า ใช้บริการกันมานาน Chiraporn Tummum

ทริป เขาจ๊อกต่อง พักเหมืองสมศักดิ์ เยือนซาฟารีปาร์ค 2 – 3 ธันวาคม พ.ศ. 2560

สมาชิก 3 ก พี่โจอี้ ป้าสมหญิง พี่แอ้ พี่เข็ม อ้อม มิ้น แจ็ค กอล์ฟ ปิ๊ก บอล พี่ปุ๊ก พี่กุ๊ก พี่โอ๋ พี่แจ้(พีเจน) จริงๆ ควรมี 19 คน แต่สละเรือด่วนๆ คืนก่อนไป พยายามขายโปรทัวร์ไฟไหม้ ก็ติดกันซะงั้น

ค่าทริป คนละ 4,200 บาท

เครดิตภาพถ่าย ตุ๋ม พี่เข็ม พี่กั้ง และตนเอง